«[Թուրք-հայկական] Ռազմական գործողությունները այնպիսի ընթացք ստացան, որ հայկական բանակի հրամանատարությունը ստիպված եղավ տաջիկ հրամանատարությանը զինադադարի առաջարկ անելու. հակառակորդի կողմից այդ առաջարկն ընդունվեց: Ռազմական գործողություններին զուգընթաց կառավարությունը չդադարեց դիմելու նաև դիվանագիտական միջոցների: Նախքան զինադադարի առաջարկ անելը կառավարությունը նոյեմբերի 3-ին հատուկ գրությամբ դիմում ուղարկեց Անգորայի կառավարությանը՝ առաջարկելով բանակցություններ սկսել և վերջնական հաշտություն կնքել Տաջկաստանի [Թուրքիա] և Հայաստանի միջև: Տարօրինակ զուգադիպությամբ, Անգորայի կառավարությունը նոյեմբերի 2-ին դիմել է [Հայաստանին], բայց կառավարությունը այդ գրությունը ուշ է ստացել: Որպեզի միանգամայն պարզվի ձեր առաջ դիվանագիտական բանակցությունների և զինադադարի ընթացքը, ես կկարդամ այն բոլոր գրություններն ու հեռագրերը, որոնք փոխանակվել են Հայաստանի կառավարության  և Անգորայի կառավարության ու տաճկական [թուրքական] ուժերի հրամանատարության միջև»:

Հայկական բանակի հրամանատարությունը նոյեմբերի 5-ին զինադադարի առաջարկ է անում, որին ի պատասխան Քյազիմ Կարաբեքիրը ներկայացնում է թուրքական պայմանները:

—

Օհանջանյանը մեկ առ մեկ խորհրդարանին ու նախարարներին կարդալով ներկայացնում է Հայաստանի և քեմալականների միջև փոխանակված գրությունները:

—-

 

Հայաստանի հանրապետության կառավարության Անգորայի մեծ ժողովի կառավարությանը ուղղած հեռագիրը և արյունահեղությունից խուսափելու համար գործողությունների դադարեցնելու մասին ձեր գրույթունը այսօր՝ 6 նոյեմբերի, 1920թ., ժամը 9-ին ստացա: Կառավարությանս ուղղված հեռագիրը Անգորա հաղորդեցի: Իհարկե, ստանալիք պատասխանը ձեզ կհաղորդեմ:

Ինչպես որ մինչև այժմ հայ բանակին գրած հեռագրերիցս հասկացվում է, փափագելով արյունահեղությունից մինչև այդ պատասխանի ստացումը գործողությունները դադարեցնելու ձեր առաջարկը ընդունում եմ, որպեսզի զորամասերս ապահով լինեն, որ ձեր առաջարկը իրական է և անկեղծ և որպեսզի հաշտության պայմանների բանակցության ժամանակ մեր զորքը հետքը ապահովվի, փոխադարձաբար հետևյալ պայմանների ձեր կողմից ընդունելը և գործադրելը կառաջարկեմ:

Եթե այս պայմանները չընդունվեն և 1920թ. նոյեմբերի 7-ի կեսօրից առաջ մինչև ժամը 8-ը համաձայնության պատասխան չտրվի, պատրաստ պիտի լինեմ զինվորական գործողությունները շարունակելու և սրանից առաջ եկած նյութական և բարոյական պատասխանատվությունը, իբրև հայկական բանակի հրամանատարի, Ձեզ պիտի պատկանի:

Հայտնելով սա, մատուցում եմ հարգանքներս:

Արևելյան բանակի ընդհանուր հրամանատար՝ Ֆերիդ Քյազիմ Կարաբեքիր