«Հեռախոսազրույց եմ ունեցել Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի հետ և իմ շնորհակալությունը հայտնել Ադրբեջանի կողմից ցուցաբերվող զգալի մարդասիրական օգնության, մասնավորապես՝ ձմռանն ընդառաջ էներգետիկայի ոլորտին ցուցաբերված աջակցության համար»։ Այս մասին հայտնել է Ուկրաինայի նախագահ Վոլոդիմիր Զելենսկին։ Ընդհանրապես, Ալիևը ուկրաինական պատերազմից հետո բազմաթիվ անգամներ է աջակցել Կիևին։ Ադրբեջանն Ուկրաինա է ուղարկել հումանիտար բեռներ, նաև որոշակի զինատեսակներ, բացի այդ միջազգային հարթակներում պաշտոնական Բաքուն գրեթե միշտ աջակցել և աջակցում է Կիևին։

 

Ադրբեջանն ու Ուկրաինան ինքնիշխան պետություններ են, և յուրաքանչյուրն ինքն է որոշում ինչպիսի քաղաքականություն վարել։ Այստեղ, թերևս անհարմար վիճակում, իսկ ավելի ճիշտ հայտնի կենդանու դերում են հայտնվել Մոսկվայի իշխանության քարոզիչները, հատկապես՝ այսպես կոչված հայազգի քարոզիչները, որոնք արդեն տևական ժամանակ ագրեսիվ հռետորաբանությամբ ռուսական հեռուստաեթերներից հարձակվում են Հայաստանի իշխանությունների վրա։

 

Հայաստանը միայն բոլորովին վերջերս Ուկրաինա հումանիտար բեռ ուղարկեց, իսկ Հայաստանի վարչապետի կինն այցելեց Ուկրաինա՝ մարդասիրական նկատառումներով։ Սա հունից հանեց կրեմլապաշտ «սոլովյովանմաններին» ու տարատեսակ «մարգոներին»։ Պուտինի անձնական օգտագործման քարոզիչները Հայաստանին մեղադրում են իրենց թշնամի երկիր հումանիտար բեռ ուղարկելու համար, սակայն մոռանում են, կամ չեն ուզում բարձրաձայնել, թե ոնց է Մոսկվայի սիրելի Ալիևը՝ ոտքերը սրբում իրենց վրա։ Այդ նույն մարդիկ ծպտուն չեն հանում, երբ իրենց սիրելի Ալիևը սեր է խաղում Զելենսկու հետ։

 

Երբ տարիներ շարունակ Ռուսաստանը հարձակողական հզոր զենքերով զինում էր Ադրբեջանին՝ Ռուսաստանի տարբեր տրամաչափի չինովնիկներ դա ներկայացնում էին որպես բիզնես և հավատացնում էին, որ Բաքուն դրանք չի օգտագործի Հայաստանի դեմ։ Բաքուն ոչ միայն ռուսական զենքը, այլև հենց ռուսական՝ այսպես կոչված խաղաղապահ զորախումբն օգտագործեց Հայաստանի դեմ։ Ի դեպ, Բաքուն նաև այդ զինատեսակներով սպանեց բազմաթիվ ռուս զինվորականների։ Մոսկվայում այս ամենը չնկատելու են տալիս, չեն նկատում, որովհետեև ինչպես ժողովրդական խոսքն է ասում՝ «շունը շան թաթ չի կծի»։ 

 

Եվ այսքանից հետո այսօր մեղադրել Հայաստանին՝ Ուկրաինա հումանիտար բեռ ուղարկելու, կամ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները փչացնելու համար՝ առնվազն անբարոյականություն է, թեպետ բարոյականության սահմանը մեր ոխերիմ բարեկամը վաղուց է հատել։