-Պարոն Օսկանյանը ճիշտ է ասում։ Բայց դա Հայաստանի խնդիրը չէ, այլ՝ Ստեփանակերտի։ Լեռնային Ղարաբաղը վարչատարածքային եւ քաղաքական սուբյեկտ է եղել նույնիսկ շահական Պարսկաստանի կազմում։ Բայց ինքնավարություն նրան պարտադրել է բոլշեւիկյան Ռուսաստանը՝ 1921թ․ հուլիսի 5-ին։ Խնդիրը, հետեւաբար, պետք է քննարկվի Մոսկվա-Բաքու-Ստեփանակերտ առանցքով։ Պատրա՞ստ է դրան Ռուսաստանը, Բաքուն ընդունու՞մ է՝ պետք է փորձել։
Իր հերթին Սերժ Սարգսյանը հայտարարել է, որ իրավիճակը արցախյան հարցում ծանր է, բայյց անելանելի չէ, և կփոխվի, կամ հնարավոր է փոխել, եթե փոխվի բանակցողը: Նա հավելել է, որ Օսկանյանի առաջարկը՝ երեք ամսով բանակցելու լիակատար իրավասություն տալ իր գլխավորությամբ դիվանագետների խմբին, տրամաբանական է: Այս առաջարկը որքանո՞վ է կենսունակ։
Իսկ Ադրբեջանը պատրա՞ստ է Օսկանյանի կամ նրա խմբի հետ բանակցելու։ Ասում են, չէ՞՝ տանգոն միայնակ չեն պարում։ Կարծում եմ, իշխանությունը պետք է Օսկանյանի հետ խորհրդատվական հանդիպում ունենա։ Պարտադիր չէ, որ Օսկանյանը բանակցողի ֆորմալ մանդատ ստանա։ Նա կարող է փորձագիտական աջակցություն ցուցաբերել։ Հույս ունեմ, որ պարոն Օսկանյանը մտահոգությունների մեջ անկեղծ է եւ քաղաքական նպատակներ չի հետապնդում։
Իմ տպավորությամբ՝ նա, ինչպես եւ նախկին իշխանությունների այլ ներկայացուցիչներ փորձում են իրենց դիվանագիտական հնարավորություններն ի սպաս դնել, որպեսզի ԼՂ հարցը չփակվի։
Պարոն Աթանեսյան, Ադրբեջանը մեկ օրով գազ է միացնում , ապա փակում։ Ինչու։
Իսկ այդ ընթացքում Արցախի քաղաքացիական ակտիվիստները հանդիպում են Լեբցովի հետ։ Ի դեպ, դուք էլ անդրադարձել էիք այդ հանդիպմանը Ձեր գրառման մեջ։
-Գեներալ Լենցովը հրաման է կատարում, քաղաքական որոշումներ ընդունում է Կրեմլը։ Ռուսաստանը խրված է ուկրաինական պատերազմում։ Մինչ այդ էլ Մոսկվան Բաքվի հետ հարաբերությունների սրացման չի գնացել։ Չափազանցված ակնկալիքներ մենք չպետք է ունենայինք, բայց այս փուլում էլ չի կարելի «հաշիվ ներկայացնել» ԼՂ-ում ՌԴ խաղաղապահ զորախմբի հրամանատարությանը կամ նախագահ Պուտինին։ Իսկ Ադրբեջանի քայլերը մի տրամաբանության մեջ են՝ Լեռնային Ղարաբաղում լիակատար ինքնիշխանություն հաստատել։
-Պարոն Աթանեսյան, ի դեպ, Օսկանյանը նաև նշել է, որ մեզ որևէ այլ բան այդքան վնաս չի տվել, ինչքան Փաշինյանի սխալ խոսքը։ Նա նաև նշել է, որ ընդամենը պետք էր ոչ թե ասել՝ ես ճանաչում եմ Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, այլ ասել՝ ես պատրաստ եմ ճանաչել Արցախը Ադրբեջանի մաս, եթե բանակցությունները տան իրենց դրական արդյունքները։ Արդյոք այս ձևակերպումը իրավիճակի վրա թողնում է ազդեցություն։
-Գիտե՞ք, կարելի է ասել, որ եթե ժամանակին արտգործնախարար Վարդան Օսկանյանը չհեղինակեր ԼՂ-Ադրբեջան ընդհանուր պետություն գաղափարը, ապա աշխարհը կճանաչեր Արցախի անկախությունը։
-Պարոն Աթանեսյան, եթե ամփոփենք, ի՞նչ բեկում կարող է լինել արցախյան գործընթացում այս փուլում։
-Ի՞նչ բեկման մասին է խոսքը, կներեք։ Բոլոր ռեսուրսները, խոսքը քաղաքական-դիվանագիտական գործիքակազմը պետք է գործի դրվեն, որպեսզի՝ ա) վերականգնվի Հայաստան-Արցախ կապը, բ) էներգետիկ ենթակառուցվածքները գործեն անխափան, գ) տեղի ունենա ղարաբաղա-ադրբեջանական առկա շփման գծի էական ապառազմականացում՝ փոխադարձության եւ համաչափության սկզբունքով։
Խոսքը թե Արցախի քաղաքական դիվանագիտական գործիքակազմի մասին է, թե Հայաստանի՞։
-Իհարկե։ Մենք պետք է շատ արագ ԼՂ հարցում հասնենք Հայաստան-Արցախ կոնսենսուսի։