Սպանությունից հետո «Հայոց ցեղասպանության արդարության մարտիկներ» խումբը ստանձնել է սպանության պատասխանատվությունը: Թեև սպանության հետաքննության ժամանակ դատախազները նշել էին, թե Սասունյանը սպանությունն իրականացրել է Օսմանյան Թուրքիայում հայերի նկատմամբ գործած ցեղասպանության վրեժի մղումից դրդված, սակայն դատարանը հաշվի առավ քննիչի նրանից կորզած այն հայտարարությունը, թե՝ սպանությունը կատարվել է զոհի ազգային պատկանելության պատճառով, ինչը հիմք հանդիսացավ, որ 1984-ին նրան մեղադրեն առաջին աստիճանի ծանրության սպանության մեջ (թիվ՝ 182 հոդված) և դատապարտեն ցմահ ազատազրկման՝ առանց պայմանական ազատ արձակման իրավունքի: Սասունյանն ի սկզբանե մերժել էր հյուպատոսին սպանելու փաստը և միայն սպանությունից 20 տարի անց՝ 2002 թվականին, նա բանտից ազատվելու հնարավորության դիմաց խոստովանեց իր հանցանքը, նշելով, որ կիսում է Արըքանի ընտանիքի կորստի ցավը: Այս հայտարարությունից հետո միայն նրան շնորհվեց ներման հնարավորության համար խնդրագիր ներկայացնելու իրավունք: