Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարար Կատրին Կոլոնան այդ երկրի դեսպանների համաժողովում իր ելույթում հայտարարել է, որ Ֆրանսիան մոբիլիզացվում է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղությանը նպաստելու համար: «Այսպիսով, մենք մոբիլիզացվելու ենք, որպեսզի պայմաններ ստեղծենք Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև արդար և կայուն խաղաղության հաստատման համար, ինչը թույլ կտա սահմանազատել երկու երկրների միջև սահմանները և հնարավորություն կտա Լեռնային Ղարաբաղի բնակչությանն ապրել այնտեղ՝ հարգելով նրանց իրավունքները, մշակույթը և պատմությունը»: Հաճելի է լսել Կատրին Կոլոնային, որը փաստորեն շարունակել է նախօրեին նույն համաժողովում դեսպանների առաջ ունեցած՝ երկրի նախագահ Էմանուել Մակրոնի ելույթի տրամաբանությունը: Ամբողջ հարցն այն է, թե ինչ է նշանակում Ֆրանսիայի մոբիլիզացում, Փարիզի քաղաքականությունը ինչո՞վ է տարբերվելու մինչ այժմ եղած քաղաքականությունից, որպեսզի տարբերվի նաև դրա արդյունքը, որովհետև մինչ այժմ եղած քաղաքականությունը որքան էլ ուղեկցվել է Հայաստանի ու Արցախի համար կարևոր և ոգևորող շեշտադրումներով, այդուհանդերձ արդյունքի տեսանկյունից կարծես թե շոշափելի չէ:

 

Հետևաբար, ի՞նչ է փոխելու Փարիզը՝ մոբիլիզացվելով, ի՞նչ նոր բովանդակություն և տրամաբանություն է ներառվելու Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության, Արցախի ժողովրդի իրավունքների և անվտանգության պաշտպանության գործում: Այն, որ Ֆրանսիան կա իր շահերով ու հետաքրքրություններով, շատ կարևոր է, ու Երևանի համար շատ կարևոր է իրենից հասանելիք առավելագույնն անել Ֆրանսիայի ներկայության համար: Չնայած հանգամանքին, որ Փարիզը՝ լինելով իհարկե միջազգային հարաբերությունների խոշորագույն խաղացող, այդուհանդերձ նաև բավականին համեստ է մասնավորապես Կովկասում իրավիճակի վրա իր վճռորոշ ազդեցության հնարավորություններով, այդուհանդերձ իր ներգրավվածությամբ թույլ է տալիս Հայաստանին հավասարակշռել իրադրոթյունը:

 

Ֆրանսիան բնականաբար այդ ամենը անում է իր աշխարհաքաղաքական խնդիրներից ելնելով, ինչպես բոլորը, բայց Հայաստանն էլ փորձում է օգտվել շահերի այդ որոշակի համադրելիությունից և քաղել առավելագույնը, եթե անգամ դրա շոշափելիությունը նվազագույն ծավալի է: Այդուհանդերձ, այդ նվազագույն ծավալն արդեն աստիճանաբար սկսում է լինել անբավարար, հաշվի առնելով թե միջազգային, թե ռեգիոնալ իրադրության ծանրությունը: Հետևաբար, շատ կարևոր է, որպեսզի Ֆրանսիայի մոբիլիզացիան լինի գործնականում, այլ ոչ միայն հայտարարությունների մակարդակին, բայց միևնույն ժամանակ կարևոր է, որ այն Հայաստանի հանրության համար չդառնա պատրանքի և իռացիոնալ ոգևորության մի աղբյուր, որը ջլատելու է աշխատանքային միտքը, խորացնելով արտաքին բարերարությանն ապավինելու մտայնությունը: Մինչդեռ, պետք է նաև հստակ արձանագրել այն, ինչ դիվանագիտական լեզվով բավականին թափանցիկ է Ֆրանսիայի ԱԳ նախարարի հայտարարության տողատակում՝ Ֆրանսիան աշխատելու է նաև Ադրբեջանի հետ, այլ ոչ թե Ադրբեջանի դեմ, ու դա միանգամայն հասկանալի և օրինաչափ վարքագիծ է միջազգային նշանակության խաղացողի, համաշխարհային տերության կարգավիճակի պահպանությանը հավակնողի համար: Այլապես, այդ հանգամանքները չհասկանալու դեպքում, հարկ կլինի «նեղանալ» ոչ թե Ֆրանսիայից, այլ ինքներս մեզանից:

 

Աղբյուր՝ 1in.am