Ֆրանց Վերֆելը սովորել է Լայպցիգում, Համբուրգում, Պրահայում: Ծառայել է ավստրիական բանակում: Մասնակցել է 1918թ-ի հեղափոխական իրադարձություններին: 1938թ-ին Ավստրիայի` ֆաշիստական բռնազավթումից հետո տեղափոխվել է Ֆրանսիա, 1940թ-ին` ԱՄՆ (Կալիֆորնիա):

Վերֆելը հայերիս առավել հայտնի է իր «Մուսա լեռան 40 օրը» վեպով, որտեղ տեղ են գտել 1915թ-ի Կիլիկիայի հայերի ինքնապաշտպանական մարտերը: Վեպը լույս է տեսել 1933թ-ին` շուրջ մեկ միլիոն տպաքանակով, ապա թարգմանվել է աշխարհի 36 լեզուներով: 1934թ-ին վեպն արժանացել է «Տարվա լավագույն վեպ» միջազգային մրցանակին:

Այս վեպը գրելու համար Վերֆելը 3 տարի Վիեննայի Մխիթարյան միաբանությունում ուսումնասիրել է հայոց պատմությունն ու մշակույթը, ծանոթացել նաև Առաջին համաշխարհային պատերազմին վերաբերող փաստաթղթերի և զրուցել թուրքական կոտործաներից փրկված հայերի հետ:

Գերմանիայում հրապարակման տարիներին «Մուսա լեռան 40 օրը» վեպն արգելվել է և հրապարակավ այրվել:

Նրա ստեղծագործությունն զգալի ազդեցություն է ունեցել Ֆրանց Կաֆկայի վրա: Վերֆելն արժանացել է Չեխոսլովակիայի Պետական (1927 թ.), Ֆրանց Գրիլպարցերի (1926 թ., Ավստրիա) և Ֆրիդրիխ Շիլլերի անվան (1930 թ., Գերմանիա) գրական մրցանակների: Երախտագետ հայերը գրողի աճյունը Կալիֆոռնիայից տեղափոխել են Վիեննա և նրա պատվին կանգնեցրել խաչքար: Երևանում Ֆրանց Վերֆելի անունով կոչվել է փողոց: Մահվան 50-րդ տարելիցի կապակցությամբ ՀՀ-ում թողարկվել է նամականիշ՝ Ֆրանց Վերֆելի դիմանկարով: Մեծ եղեռնի հուշահամալիրի Հուշապատին փակցված է հուշատախտակ, որի տակ ամփոփված է Վերֆելի գերեզմանից բերված հողով սափորը: