«Եթե հիպոտեթիկ համարենք, որ սա հաջողում է, նշանակում է էական թուլացում Հայաստանի բանակցային դիրքերին: Հայաստանի անունից բանակցողին երեսով են տալու, որ, կներեք, դուք ինչ ասում եք, ձեր երկրում դրա հետ համաձայն չեն: Եվ հակառակը, եթե չի հաջողում, երեսով են տալու Հայաստանի բանակցողին, երբ որ վերջինս համառի Արցախի շահերի հետ կապված: Ասելու են՝ ձեր երկրում առանձնակի ոչ մեկի պետքն էլ չէ՝ այնտեղ ինչ է կատարվում, դուք այստեղ ինչ-որ չափից շատ եք ակտիվանում: Փաստորեն, այս նախաձեռնություն կոչվածի մերժումը, որն անխուսափելի է և որևէ հեռանկար չունի, օգտագործվելու է որպես յուրովի լեգիտիմություն ցանկացած բռնի գործողությունների, որը կարող է Ադրբեջանն Արցախում ձեռնարկել»,- «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում մանրամասնում է քաղաքագետը:

 

 

Մեհրաբյանը նկատում է՝ նախաձեռնության հետևում կանգնած սուբյեկտները, որոնք Ռուսաստանի կողմից Հայաստանի դեմ վարվող հիբրիդային պատերազմում ՀՀ-ի դեմ են կռվում, դրա մեջ են տեսնում իրենց «լափամանին» վերադառնալու շանսը, և սա իրենց և իրենց «հայրիկ» Պուտինի մտահղացումն է:

«Ռուսաստանը Հայաստանի դեմ վարում է հիբրիդային պատերազմ և դա անում է՝ օգտագործելով երկու բութ գործիք՝ մի գործիքը ներսում՝ «5-րդ շարասյունն» է, մյուս գործիքը Ադրբեջանի՝ Ալիևի ռեժիմը: Եվ այդ երկու բութ գործիքներով խփում է Հայաստանի գլխին: Այդ «5-րդ շարասյան» մեջ մտնում է խորհրդարանական ընդդիմությունը, դա նրանց առաջավոր ջոկատն է: Նրանք ամեն ինչ արեցին՝ կասկածներ չթողնելու համար, որ այն ամենը, ինչով իրենք են զբաղված, կապ չունի ՀՀ-ի և հայ ժողովրդի շահերի հետ, ավելին՝ ուղղակիորեն նրանց բոլոր քայլերը սինխրոնիզացվում են մեր պետականության թշնամիների մտահղացումների և քայլերի հետ»,- նշում է Մեհրաբյանը:

Հարցին՝ ի՞նչ հետևություններ և քայլեր պետք է անի իշխանությունը, վերջինս պատասխանում է. «Այո, պետք է այստեղ Ուկրաինայի փորձը կիրառվի. «5-րդ շարասյանը» զրկել մեդիա և ֆինանսական ակտիվներից: Մեր երկիրը չպետք է վերածվի «անշուն» գյուղի, որտեղ ամեն մի ստահակ կարող է ման գալ: Նրանց թվում է, որ «անշուն գյուղ» է, ինչ ուզում, ոնց ուզում, անում են, նույնիսկ՝ սպառնում»:

Քաղաքագետը նկատում է՝ «Հայաքվե»-ն որևէ հեռանկար չունի ո՛չ քաղաքական, ո՛չ իրավական տեսանկյունից: Դա ինչ-որ աղմկոտ «մարմնաշարժում» է, «դատարկ կրակոց» դեպի օդ:

Հարցին՝ արդյոք բոլոր քաղաքացինե՞րն են գիտակցում, թե ինչի տակ են ստորագրում, զրուցակիցն արձագանքում է. «Ենթադրում եմ, որ ջախջախիչ մեծամասնությունն ուղղակի մոլորված մարդիկ են, և նրանցից շատերը խորը մտածելուց ու հասկանալուց հետո դրա հետևում ինչ կա՝ գնում, հետ են վերցնում իրենց ստորագրությունը: Մենք ապրել ենք Հայաստանի Հանրապետությունում և շատ լավ գիտենք, թե «Հայաքվե»-ի ետևում կանգնած մարդիկ ինչերի են ընդունակ եղել այն ժամանակ, երբ իշխանություն էին, իսկ կարմիր կովը կաշին չի փոխում, այնպես որ նրանց այդ քայլերի վրա զարմանալն է զարմանալի»:

 

Քաղաքագետը արձանագրում է, որ այսօր Լեռնային Ղարաբաղի թեման դարձել է «լափամանից» կտրվածների վերջին հանգրվանը, սակայն սեփական անբարոյականության ապաստարանի վրա Արցախ գրելով՝ չեն կարող բարոյականության վերածել:

Ռուբեն Մեհրաբյանը նաև մանրամասնում է, թե այս նախաձեռնությունն ինչպես կարող է  Ադրբեջանն օգտագործել մեր դեմ. «Փաստորեն, սա մի նախաձեռնություն է, որի թիրախում բանակցային գործընթացներն են, իսկ երբ փակում ենք բանակցությունների դռները, ապա ինքնաբերաբար բացվում են պատերազմինը, ընդ որում՝ ուժեղ կողմը ստանում է բոլոր առավելությունները, և դա չգիտակցելու համար պետք է լինել կամ ավարտուն ապուշ կամ ուղղակի գործակալ»:

Կրկին անդրադառնալով ՌԴ-ին՝ Մեհրաբյանը նշում է՝ եթե Ռուսաստանը մեզ դաշնակից է, ապա մեզ թշնամի այլևս պետք չէ:

 

«Հայաստանն իր ներսում պետք է մեծացնի իր ամրության պաշարը, քաջություն ձեռք բերի իրերը կոչել իր անունով, հանցագործ, գող մանկապիղծերին չանվանի դաշնակից և վերակառուցի իր անվտանգության ողջ ռազմավարությունը: Դա որակ կփոխի և կջարդի այդ խաղը, և ողջունում եմ ՀՀ ղեկավարության արած բոլոր քայլերն այդ ուղղությամբ: Սակայն այն, ինչ արվում է, բավարարից դեռ շատ հեռու է, քանի որ առայժմ մենք չենք հասել ինստիտուցիոնալիզացման մակարդակի, որովհետև մեր ճանապարհին օձի պես պառկած է ֆաշիստական Ռուսաստանը որպես, այսպես կոչված, դաշնակից. այսպես չի կարող շարունակվել»,- ընդգծում է քաղաքագետը:

 

Աղբյուր՝ armtimes.com