Իրանը առաջին պետություններից մեկն էր, որ 1918 թ. պաշտոնապես ճանաչեց Հայաստանի առաջին Հանրապետության 27 անկախությունը և նրա հետ հաստատելով դիվանագիտական հարաբերություններ, ցուցաբերեց տնտեսական ու քաղաքական աջակցություն հայկական նորաստեղծ պետությանը։ Հայաստանում 1920 թ. խորհրդային կարգեր

Հայերն Իրանում բնակվելու հազարամյակների պատմություն ունեն։ Այդ երկու հնդեվրոպական ժողովուրդներին՝ հայերին և իրանցիներին շատ ընդհանուր բան է միավորում։ Իրանում հայերին հատկացվել է իրավունքներ ու արտոնություններ կազմակերպելու իրենց ազգային կյանքը, ազատորեն դավանելու սեփական կրոնը, կառուցելու եկեղեցիներ ու աղոթատեղիներ, սովորելու մայրենի լեզուն, զարգացնելու ազգային մշակույթը։

Իրանահայությունը միշտ էլ հանդես է եկել որպես իր միջավայրի քաղաքակրթության զարգացմանը նպաստող ուժ։ Ժ

Իրանահայ համայնքը մեր ժողովրդի անքակտելի մասն է կազմում։ Այդ համայնքի գոյությունը վառ վկայությունն է այն իրողության, որ իրենց պատմական զարգացման ճանապարհին հաղորդակից լինելով տարբեր ժողովուրդների հետ և ճակատագրի ու պատմական զանազան վայրիվերումների ու արհավիրքների բերումով հարկադրված լինելով ապրել հայրենիքից հեռու ու մոտ օտար երկրներում, հայերը մշտապես պայքարել են իրենց ազգային դիմագիծն ու ինքնությունը անաղարտ կերպով պահպանելու համար։

Իրանում հայերը մշտապես մասնակից են եղել այդ երկրի տնտեսական, հասարակական և մշակութային զարգացումներին, իսկ իրանական ժողովուրդը երբեք նրանց չի դիտել որպես երկրի համար օտար և խորթ տարր։

Թվականիս մայիսի 26-ին, <<Զաթոնք>> պարախմբի հիմնադրման 35-ամյակի, Հայոց Մեծ Եղեռնի 108-րդ տարելիցի ոգեկոչման կապակցությամբ և 1918 թ․ Մայիսի 28-ի Առաջին Հանրապետության ստեղծման և Մայիսյան հերոսամարտերում տարած հաղթանակի 105-ամյակի առիթով, Թեհրանի <<ՀՄՄ ՐաֆՖԻ>> համալիրում հանրությանը բեմադրցվեց <<Ոգու Մարտակոչ>> խորոգրաֆիկ ներկայացումը։