Արարատ Միրզոյանը և Պետեր Սիյարտոն Լեհաստանում՝ ԵԱՀԿ նախարարական համաժողովի շրջանակներում ունեցած հանդիպմանը մտադրություն են հայտնել նոր էջ բացել հայ-հունգարական հարաբերություններում՝ «հիմնված փոխադարձ վստահության և միջազգային իրավունքի նկատմամբ հարգանքի վրա»:

Ըստ հաղորդման՝ Երևանն ու Բուդապեշտը ոչ ռեզիդենտ դեսպաններ կնշանակեն՝ ուսումնասիրելու հարաբերությունների զարգացման հնարավորությունները, հատկապես առևտրի, մշակույթի, կրթության և զբոսաշրջության ոլորտներում։ Առաջիկա օրերին կմեկնարկեն անհրաժեշտ դիվանագիտական և վարչական ընթացակարգերը։

Քաղաքագետ Արմեն  Վարդանյանի կարծիքով՝ վատ է, որ հարաբերությունների վերականգնումը տեղի է ունենում առանց Հունգարիայի կողմից պաշտոնական ներողության կամ գոնե զղչման տեքստի․ «Նման դեպքերում, որպես կանոն, կողմերից մեկը այդպիսի քայլեր ձեռնարկում է։ Գուցե իշխանությունների համար հիմք է եղել այն, որ անցած տարի  5 զինծառայող հունգարական կողմի միջնորդությամբ վերադարձավ Հայաստան։ Իհարկե դա հենց կառավարության միջնորդությամբ տեղի չի ունեցել, բայց ամեն դեպքում գուցե սա ևս գործընթացի վրա իր ազդեցությունն ունեցել է ու ՀՀ իշխանությունները որոշել են գնալ այդ քայլին։ Ամեն դեպքում, ես կարծում եմ, որ ավելի ճիշտ կլիներ, որ հունգարական կողմից ներողության կամ զղչալու մասին  դիվանագիտական ժեստեր լինեին»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։

Միևնույն ժամանակ մեր զրուցակիցը նկատեց, որ Հունգարիան Եվրամիության, ԵԱՀԿ-ի և մի շարք այլ միջազգային կառույցների անդամ է, որտեղ շատ հաճախ որոշումներն ընդունվում են  կոնսենսուսով․ «Հունգարիան  կարող է բոյկոտելի ինչ-որ որոշումների ընդունում և դա մեր շահերից չբխի։ Չնայած պետք է նշեմ, որ  իմ հիշելով, այս տարիների ընթացքում, երբ մենք դիվանագիտական հարաբերություններ չենք ունեցել, նման ընդգծված դեմարշ չի եղել։ Հարաբերությունների վերականգնումը լավ է, բայց ցանկալի կլիներ, որ Հունգարիան էլ հասկանար իր արած ոչ դիվանագիտական քայլերի լրջությունն ու որոշակի դիվանագիտական ժեստեր ցույց տար։ Պատմության մեջ բազմաթիվ են երկկու երկրների հարաբերությունների սառեցման, վերկանգնման, դիվանագիտական հարաբերություններ խզելու դեպքեր, բայց հետոագայում կողմերը դիվանագիտական ժեստերով որոշակի քայլերով վերականգնել են  հարաբերությունները»,-ասաց նա։

Ըստ Վարդանյանի՝  քանի որ Հայաստան-Հունգարիայի հարաբերությունների խզման պատճառը Հունգարիան էր, այստեղ շատ ավելի ճշիտ կլիներ, որ հունգարական կողմն էլ որոշակի դիվանագիատական ժեստ աներ․ «Չեմ բացառում նաև, որ կարող է լինել գործընթացի չերևացող մասը, այսինքն՝  ինչ-որ հարցերում ոչ պաշտոնապես, ստվերային ձևով  Հունգարիան գուցե օգնել է Հայաստանին, չեմ բացառում այդ տարբերակը։ Գուցե հայկական կողմը դա ընկալել է որպես դիվանագիտական ժեստ, բայց շատ ավելի լավ կլիներ, որ լիներ  պաշտոնական ներողություն, գոնե զղչման խոսք, ցավ կամ  ափսոսանք հայտնեին»,-եզրափակեց նա։

Քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանի կարծիքով՝ տեղի ունեցող գործընթացը Հայաստան-Եվրամիություն հարաբերությունների հետ առնչություն չունի, ավելի շատ պետք է դիտարկել երկկողմ ձևաչափում․ «Առհասարակ 2019 թվականի մարտից, երբ ուժի մեջ մտավ Հայաստան և Եվրամիություն Համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագիրը, այդ պայմանագրով նախատեսված պարտավորությունների կատարարման ու հնարավորությունների իրացման տեսակետից տեսանելի հաջողություն չի գրացվել։ Այն այսօր ամբողջությամբ տապալված է։ Այդ առումով Հունգարիայի հետ հարաբերությունների վերականգնումը դրա հետ առնչություն չունի, այլ դրդապատճառներով է  իրակացնվում»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։

Ղուկասյանը դա ավելի շատ համարում է Թուրքիայի ազդեցության արդյունքում, որն այդպիսով իր ծառայությունն է մատուցում  իր գործընկեր Հունգարիային․ «Պետք է նշել, որ արդեն բաց և հրապարակային խոսում են այն մասին, որ Հունգարիայի որոշումը՝ Ռամիլ Սաֆարովին Ադրբեջանին հանձնելու հետ կապված,  եղել է  կոռուպցիայի արդյունքում։  Նման պայմաններում փորձել այդ քեյսը փակել, Էջը թերթած համարել, ես ճիշտ չեմ համարում։ Դա ծառայություն  է Հունգարիայի ղեկավարին՝ Հայաստանի Հանրապետության կողմից, որը ես կարծում եմ հավանաբար Թուրքիայի ազդեցության արդյունքն է»,-եզրափակեց նա։