Հայ-հնդկական հարաբերությունները պաշտպանության ոլորտում վերելք են ապրում
Պարբերականը հավելում է, որ «այս շաբաթ Հարավկովկասյան այդ երկրի բարձրաստիճան պատվիրակություն է այցելել Գուջարաթ Գանդինագար՝ մասնակցելու DefExpo 2022 ցուցահանդեսին»:
Ըստ հոդվածի՝ Պապիկյանն ու պատվիրակությունը երկար շրջել են Ասիայի ամենամեծ պաշտպանական միջոցառման ցուցահանդեսային տաղավարներով՝ ծանոթանալով ներկայացված ցուցանմուշներին և քննարկումներ անցկացնելով մի շարք ընկերությունների ղեկավարների հետ։
Պարբերականը շեշտում է, որ նշանակալից այցը տեղի է ունեցել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև վերջին ռազմական սրացումների ֆոնին, որը պայմանավորված էր տասնամյակներ շարունակվող Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ վեճով:
«Քանի որ Թուրքիան և Պակիստանը մինչև վերջ աջակցում են Ադրբեջանին, Երևանը ցանկանում է ամուր ռազմավարական գործընկերություն կառուցել Նյու Դելլի հետ: Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ Հնդկաստանը Հայաստանին մատակարարեց չորս Swathi Weapon Locating Radars (WLR), որոնք՝ 40 միլիոն դոլար արժողությամբ, 2020 թվականին մշակել է Պաշտպանական հետազոտությունների և զարգացման կազմակերպությունը (DRDO):
Այդ ժամանակվանից սկսած Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորած կառավարությունը մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերել «Պինակա» լայնածավալ հեռահարության բազմափողանի հրթիռային կայանների և «Ակաշ» զենիթահրթիռային համակարգերի նկատմամբ։ Ինչպես վերջերս հաղորդվեց, երկու երկրներն այժմ ստորագրել են 250 միլիոն դոլարի զենքի պայմանագիր՝ իրենց պաշտպանական գործընկերությունը նոր բարձր մակարդակի հասցնելու համար»,- նշվում է հոդվածում։
Նշվում է նաև, որ համագործակցության շրջանակներում երկու երկրներն էլ աշխատում են «Հյուսիս-Հարավ» միջազգային տրանսպորտային միջանցքով առևտուրն ընդլայնելու ուղղությամբ՝ օգտագործելով Իրանի Չաբահար նավահանգիստը, որն օգտագործում է Հնդկաստանը: Ծովային ելք չունեցող Հայաստանը համաեվրասիական հսկայական տրանսպորտային ցանցի ստեղծման ծրագրի առանցքային անդամն է և մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերել Չաբահար նավահանգստի օգտագործման հարցում, որը Հնդկաստանը ձգտում է ներառել «Հյուսիս-Հարավ» միջազգային տրանսպորտային միջանցքի շրջանակներում:
Եզրափակելով հոդվածը՝ նշվում է, որ Հնդկաստան-Հայաստան կապը դարավոր պատմություն ունի․
«Անցյալ տարի Հնդկաստանի արտաքին գործերի նախարարի Ս. Ջայշանքարը Երևան կատարած առաջին այցի ժամանակ նաև ընդգծեց, որ երկու երկրների հարաբերությունները գալիս են մի քանի դարի խորքից՝ Հնդկաստանում միջնադարում հայկական սփյուռքի ներկայության արձանագրված պատմությամբ։
Հայկական հարուստ ժառանգություն կա եկեղեցիներով, գերեզմանոցներով և կրթական հաստատություններով Կալկաթայում, Չեննայում, Մումբայում և Ագրայում, որտեղ 1562 թվականին օծվել է առաջին հայկական եկեղեցին»։