Հակառակ պարագայում Մոսկվան ի վիճակի է գործի դնել որևէ հեռանկար արգելակելու բազմաթիվ լծակներ ու գործոններ, թե այսպես կոչված փափուկ ուժի, թե կոշտ ուժի տրամաբանության շրջանակում: Սա իրողություն է, որը պետք է հաշվի առնել անկախ դրա հանդեպ վերաբերմունքից: Այստեղ էական է մեկ այլ հարց, թե Ռուսաստանը այժմ որքանով է անկեղծ հայ-թուրքական հարաբերության կարգավորմանը նպաստելու իր հայտարություններում: Այդ հարցը առկա է առավել ևս այն տեղեկատվության ֆոնին, որը վերաբերում է հայ-թուրքական կարգավորման գործընթացի հարցում ամերիկյան դերակատարմանը:

Իհարկե հնարավոր է դիտարկել Ռուսաստանի և ԱՄՆ դերի կամ հավակնությունների վերաբերյալ մի շարք վարկածներ, սակայն մի բան անկասկած է, որ հայ-թուրքական կարգավորման որևէ գործընթացի պարագայում այդ «արտաքին» հանգամանքները լինելու են անխուսափելի: Հետևաբար, այստեղ շատ կարևոր է մի կողմից հայկական կողմի աշխատանքը Միացյալ Նահանգների և Ռուսաստանի հետ, մյուս կողմից առանցքային նշանակություն ունի, թե Նահանգներն ու Ռուսաստանը ինչպես կաշխատեն միմյանց հետ: Այստեղ իրավիճակը բավականին մշուշոտ է և անորոշ, ինչը անորոշություն է հաղորդում հայ-թուրքական կարգավորման հեռանկարին: Ըստ այդմ, եթե այսօր Մոսկվան պատրաստ է միջնորդել, ապա վաղը կարող է միանգամայն պատրաստ լինել խանգարելուն, եթե դա խանգարելու է Վաշինգտոնի ծրագրերին ու ռազմավարությանը: Եվ այստեղ առաջանում է հարց, թե իրադարձությունների այդպիսի զարգացման ինչպիսի պատասխան կարող է ունենալ Վաշինգտոնը, այդ թվում հայ-թուրքական տիրույթից դուրս:

Հեղինակ՝ ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

1in.am