Ավելի վաղ ԱՄՆ պետքարտուղարությունից տեղեկություն էր տարածվել, որ ԱՄՆ-Ռուսաստան բանակցությունը կարող է սկսվել հունվարի 10-ին Ժնևում, որտեղ կքննարկվեն ռազմավարական կայունության, միջուկային սպառազինության զսպման, ինչպես նաև Ուկրաինայի թեմաները:

Ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ը տևական ժամանակ պատրաստում են այդ խոսակցությունն ընդհուպ առաջին դեմքերի մակարդակով: Թեև հնարավոր բանակցության օրակարգում նշմարվում են այդ երեք հարցերը, այդուհանդերձ կասկած չկա, որ ազդեցության իմաստով ամերիկա-ռուսական բանակցությունը ընդգրկելու է հարցերի լայն շրջանակ և ազդելու է գործնականում բոլոր այն ռեգիոնների վրա, որտեղ կան բարդ աշխարհաքաղաքական և աշխարհակարգային հանգույցներ: Բնականաբար այդ թվում է նաև Կովկասը իր խնդիրներով, որոց մի էական, առանցքային մասը բնականաբար առնչվում է Հայաստանին ու Արցախին: Այդ իմաստով, նվազագույն դրական կլինի այն, եթե Նահանգների և Ռուսաստանի հնարավոր բանակցությունը զարգանա կառուցողական միջավայրում և չշարունակվի կոշտ խաղադրույքների բարձրացման այն քաղաքականությունը, որ առկա է այսօր և որի վրա հատկապես շեշտը դնում է Մոսկվան: Որովհետև, որքան բարձրանան խաղադրույքները այդ մակարդակում, այդքան թերևս դրանք բարձանալու են նաև ռեգիոնալ առումով: Իսկ այսօր դա այն է, ինչ պետք չէ Հայաստանին, որովհետև Երևանը կարծես թե փորձ է անում Կովկասում իր շուրջ իրավիճակի և ռիսկերի կառավարման քայլերի համատեքստում գործել հնարավորինս բազմավեկտոր պրոցեսների տրամաբանությամբ՝ երկկողմ և բազմակողմ ձևաչափերով: Եթե ուկրաինական ուղղությամբ խաղադրույքների գերբարձրացումը հանգեցնի արդեն նույնական անմիջական ազդեցության այլ ռեգիոններում, մասնավորապես Կովկասում, ապա դա հղի է միագիծ տրամաբանության գերակայությամբ, որը Երևանին կբերի բավականին լուրջ «կամ-կամ»-ների առաջ:

Հեղինակ՝ ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

1in.am