Հեղինակ՝ ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ

Այդ շարքում թերևս հատուկ ուշադրության է արժանի այն, որ դեկտեմբերի 10-ից հետո Հայաստանն ու Վրաստանը ռեգիոնում առանձնացել են որոշակի նոր դիրքավորումով, պայմանավորված համաշխարհային ժողովրդավարության վերաբերյալ ԱՄՆ նախագահ Ջո Բայդենի նոր նախաձեռնությամբ, որը առցանց Վեհաժողովի տեսքով անցկացվեց դեկտեմբերի 9-10-ին: Դրան կովկասյան ռեգիոնից հրավիրված էին միայն Հայաստանն ու Վրաստանը: Իհարկե այս հանգամանքը չպետք է դիտարկվի ռեգիոնում հայ-վրացական կղզիացման տրամաբանության ներքո, և միաժամանակ էլ նաև ոչ համաշխարհային «ճամբարացման»:

Վրաստանն ու Հայաստանը առավելագույն պետք է հեռու մնան հենց այդ իրողություններից: Միևնույն ժամանակ, ժողովրդավարական ռեսուրսը և ԱՄՆ նոր նախաձեռնության հանգամանքը Հայաստանի և Վրաստանի համար կարող է դառնալ որոշակի երկկողմ «կոոպերացիայի» հիմք կամ նախադրյալ, որը կարող է ամրացնել Երևանի ու Թբիլիսիի աշխատանքային ներուժը ռեգիոնալ բավականին բարդ հանգույցներով պայմանավորված գործընթացներում: Հայ-վրացական երկկողմ օրակարգը, այդ թվում ռեգիոնալ համատեքստում, գործնականում բավականին հստակ է և պատկերացված: Այստեղ կան բնական շահերի մի մեծ ամբողջություն, և միաժամանակ աշխարհաքաղաքական վեկտորներով պայմանավորված բավականին խրթին իրողություններ, որոնք բարդացնում են երկկողմ աշխատանքը: Այս «հակասական» իրավիճակում Երևանին ու Թբիլիսիին անհրաժեշտ են համատեղ ներուժի զարգացման հնարավորինս ընդգրկուն շրջանակներ ու միջավայրեր և այդ իմաստով Ջո Բայդենի նախաձեռնությունը կարող է ծառայել որպես այդպիսին: Այստեղ իհարկե շատ կարևոր է նաև, որ ԱՄՆ-ն իր հերթին Հայաստանն ու Վրաստանը դիտարկի ոչ թե համաշխարհային ժողովրդավարության կովկասյան «կղզյակ» կամ «թերակղզի», այլ ռեգիոնալ երկկողմ հարաբերության սուբյեկտներ, որոնց սուբյեկտային ներուժի կայուն աճը կարող է նպաստել ռեգիոնալ ռազմա-քաղաքական իրավիճակի հավասարակշռվածության աճի:

1in.am