Բաքվի մարդասպան սադրանքը՝ ՌԴ ԱԳՆ հայտարարությունից հետո
Ադրբեջանական զինուժը երեկ կրակ է բացել Շուշիի խաչմերուկում ջրատարի նորոգման աշխատանք իրականացնող Արցախի Ջրմուղի չորս աշխատակիցների վրա, սպանելով նրանցից մեկին եւ վիրավորելով երեքին: Վիրավորների կյանքին վտանգ չի սպառնում:
Արցախի իրավապահները հայտնել են քննության մասին, որ իրականացնում են դեպքի բոլոր հանգամանքները պարզելու համար: Միակ հարցն առաջին հերթին գուցե այն է, թե ջրատար խողովակի վրա նորոգման աշխատանքի իրականացումը որքանով է եղել անվտանգության տեսանկյունից պատշաճ կազմակերպված: Սա բացարձակապես չի կարող որեւէ կերպ արդարացնել ադրբեջանական կողմի կրակոցները, սակայն որեւէ արդարացում չի կարող ունենալ նաեւ անվտանգության տեսանկյունից զգայուն հատվածներում որեւէ աշխատանքի կազմակերպման հանդեպ բարձիթողի որեւէ վերաբերմունք, որ կարող է արժենալ մարդկային կյանքեր: Առավել եւս, երբ հստակ է, որ գործ ունենք մեղմ ասած քաղաքակրթության եւ բարոյականության տարրական կանոններից հեռու թշնամու եւ հակառակորդի հետ: Եվ առավել եւս երբ ակնառու է, որ գործ ունենք նաեւ բավականին բարդ, զգայուն, խրթին ռազմա-քաղաքական իրավիճակի հետ քաղաքականության մակարդակում, երբ ընթանում է շահերի եւ մոտեցումների համար դիրքային համառ պայքար: Իսկ այդ իմաստով, որեւէ գաղտնիք չէ, որ ադրբեջանցիները առնվազն տասնամյակ եւ ավելի կիրառել ու կիրառում են մարդասպանության շանտաժի գործիքակազմը: Ըստ այդմ, հարկ է, որպեսզի քննությունը հստակ պարզի, թե աշխատանքը կազմակերպելուց առաջ որքան պատշաճ է եղել անվտանգության հարցերի պարզաբանումը, արդյո՞ք դիտարկվել է սադրանքի հնարավորությունն ու ըստ այդմ նախապես փորձ արվել է խաղաղապահների միջոցով փոխհամաձայնեցնել աշխատանքը: Այդ հարցերից վեր, անշուշտ ուշադրության է արժանի տեղի ունեցածի քաղաքական եւ վատ իմաստով այսպես ասած «խորհրդանշական» կողմը:
Մի բան, որը մշտապես կայուն տեղ ունի թուրքական քաղաքականության մեջ: Ըստ այդմ պետք չէ բացառել անգամ, որ ադրբեջանցիները գնացել են նպատակային սադրանքի, ու հենց Շուշիի ուղղությամբ, գնալով այդ քայլին Շուշիի անկման տարելիցի օրը: Սրան զուգահեռ, տեղի ունեցած սադրանքը եւ սպանությունը հարց են առաջացնում, կապված այն հանգամանքի հետ, թե արդյո՞ք դա ճնշում չէ այն գործընթացի շրջանակում, որ տեղի է ունենում Պուտին-Փաշինյան-Ալիեւ հեռավար հանդիպում կազմակերպելու եւ դրա արդյունքում եռակողմ հայտարարություն անելու ուղղությամբ: Հարցն այն է, ինչպես գրեթե միշտ, թե ինչ ճնշում այն կարող է լինել՝ թուրք-ադրբեջանական ճնշում Հայաստանի եւ Ռուսաստանի՞ վրա, թե՞ ռուս-ադրբեջանական ճնշում Հայաստանի վրա: Միաժամանակ, ուշադրության է արժանի նաեւ փաստը, որ Շուշիի ուղղությամբ ադրբեջանցիների մարդասպան սադրանքը տեղի է ունենում ՌԴ ԱԳՆ հայտարարությունից հետո: Հիշեցնեմ, որ նոյեմբերի 6-ին տարածելով հայտարարությյուն հրադադարի տարելիցի կապակցությամբ, ՌԴ ԱԳՆ նշում էր, թե անցնող տարին ցույց տվեց, որ սխալ էին հայտարարությունները, որ Ռուսաստանի նպատակը Արցախը Ադրբեջանին հանձնելն է:
Հեղինակ՝ ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
1in.am
Նմանատիպ Լուրեր
