Էրդողանն ու Պուտինը ձեռք ու ոտք ընկած առաջարկում են կասկածելի քարտեզներ ու հարթակներ՝ կորզելու Երեւանի ստորագրությունը
Թուրքիայի նախագահ Էրդողանն ասել է, որ G20-ի գագաթնաժողովի ընթացքում ԱՄՆ-ի և Ֆրանսիայի ղեկավարների հետ խոսել է Հարավային Կովկասում 3+3 հարթակ ստեղծելու մասին։
Էրդողանը չի մեկնել Գլազգո մյուս առաջնորդների հետ և վերադարձել է Կոստանդնուպոլիս, և դա հիմք է տվել ենթադրելու, որ թուրք առաջնորդը չի հասել իր նպատակին։ 3+3 հարթակը Միացյալ Նահանգներին և Ֆրանսիային (և նրանց հետ միասին՝ ԵՄ-ին, ԵԱՀԿ-ին, ՄԱԿ-ին) տարածաշրջանից դուրս մղելու կամ նրանց ազդեցությունը սահմանափակելու նախագիծ է:
Էրդողանի կողմից այս գաղափարի ակտիվ առաջմղումը և նրա աջակցությունը Ռուսաստանից վկայում են, որ Մոսկվան ու Անկարան փորձում են Հարավային Կովկասի տարածաշրջանը և Մերձավոր Արևելքը վերածել մեծ գորշ գոտու, որը կարգավորվում է ոչ թե միջազգային օրենքներով և նորմերով, այլ ռուս-թուրքական հանցավոր համաձայնությամբ։ Խոսելով այն մասին, որ ինքը Մակրոնի և Բայդենի հետ խոսել է 3+3 հարթակի մասին, Էրդողանը չի մանրամասնել, թե ինչպես են այդ առաջնորդներն արձագանքել իր գաղափարին։ Նա միայն ասել է, որ Մակրոնը բարձրացրել է Հարավային Կովկասի հարցը, «իսկ ես առաջարկել եմ 3 + 3 հարթակը»։
Եռակողմ հայտարարությունից մեկ տարի անց տարածաշրջանում ստատուս քվոն խիստ անկայուն է և շրջելի: Առայժմ չի ստորագրվել պատերազմի արդյունքները ճանաչող պայմանագիր։ Մոսկվան «հույս է հայտնում», որ իր խաղաղապահները նախատեսված ժամկետից ավելի երկար կմնան Արցախում։ Միջազգային ատյաններում դատական գործերը մեծ թափ են հավաքում, ինչն ի վերջո կարող է հանգեցնել նրան, որ Բաքուն ճանաչվի ագրեսոր․ Ալիևն արդեն բոլոր հարթակներում հայտարարում է, որ Հայաստանը սեպտեմբերի 27-ին հարձակվել է Ադրբեջանի վրա։
Ֆրանսիան չի մերժել Արցախը ճանաչելու և 1994 թվականի դիրքերին վերադառնալու անհրաժեշտության մասին Սենատի բանաձևը։ ԱՄՆ Կոնգրեսը սեպտեմբերին 6-ամսյա ժամկետ էր սահմանել 2020 թվականի պատերազմի հանգամանքները, Բաքվի ռազմական հանցագործությունները և դրանցում թուրքական «Գորշ գայլեր» կազմակերպության մասնակցությունը պարզելու համար։
Բացի այդ, սահմանազատման հարցը բախվել է «անսպասելի խոչընդոտների»։ Այն բանից հետո, երբ Պուտինը «հիշեցրել է» Ռուսաստանի Դաշնության գլխավոր շտաբում պահվող քարտեզների մասին, հայ պաշտոնյաները եւ փորձագետները սկսեցին խոսել «իրավական հիմք ունեցող» քարտեզների անհրաժեշտության մասին։ Պարզվում է, որ նման «իրավական հիմքեր» պարզապես չկան՝ խորհրդային քարտեզները չեն կարող լինել այդպիսին։
Ահա թե ինչու են Էրդողանն ու Պուտինը ձեռք ու ոտք ընկած առաջարկում կասկածելի քարտեզներ ու հարթակներ՝ կորզելու Երեւանի ստորագրությունը։
lragir.am
Նմանատիպ Լուրեր
