Խաչիկյանն իր գործունեության ընթացքում նկարել է բազմաթիվ ֆիլմեր հետևյալ տարիներին՝ Վերադարձ 1332թ., «Շիրազցի աղջիկը» 1333թ., Իրադարձությունների խաչմերուկում 1333թ., «Արյուն և արժանապատվություն» 1334թ., «Դրախտի սուրհանդակ» 1337թ., «Փոթորիկ մեր քաղաքում» 1337թ., «Սիրո բլուրը» 1338թ., «Կեսգիշերային աղաղակ» 1340թ., «Մի քայլ մինչև մահ» 1340թ., «Տագնապ» 1341թ., «Հարված» 1343թ., «Գլխապտույտ» Սարսամ 1344թ., «Ապստամբություն» 1345թ., «Առանց սիրո երբեք» 1345թ., «Ցտեսություն Թեհրան» 1345թ., «Ես էլ արտասվել եմ» 1347թ., «Մազանդարանի վագրը» 1347թ., «Հենգամե» 1347թ., «Սպիտակ դրախտ», 1347թ., «Փոթորկի մռնչյուն» 1348թ., «Յալդայի գիշերվա հեքիաթը» 1349թ., «Ապակյա պատ» 1350թ., «Պագ արյունոտ շուրթերին» 1352թ., «Մահ անձրևում» 1353թ., «Անհանգստություն» 1355թ., «Հարավի շնաձուկը» 1357թ., «Արծիվներ» 1358թ., «Հովազ» 1365թ., «Չավոշ» 1369թ., «Մարդը հայելու մեջ» 1371թ., «Բլեֆ» 1375թ.:

Կինոաշխարհ կայքում Ռուզան Բագրատունյանը Խաչիկյանի մասին այսպես է գրել.«Սամվել Խաչիկյանին անվանում էին «Իրանյան Հիչքոք»։ Սամվել Խաչիկյանի անունը մոտ քառասուն տարի ասոցացվում էր հոլիվուդյան ոճով ոգեշնչված հայտնի ժանրային ֆիլմերի հետ, որոնք հանդիսատեսի մեծ բանակ ունեին: Նրա նորարարությունները և ժանրային մշակումները ընդլայնեցին իրանական կինոյի հնարավորությունները, նա իր կինոարվեստով ցույց տվեց երկրում տիրող սոցիալական և քաղաքական լարվածությունը, որ տանում էր դեպի Իրանի մեծ հեղափոխությունը»:

Իսլամական հեղափոխության հաղթանակից հետո կինոյի ոլորտում իր աշխատանքն սկսեց Ֆաջր միջազգային կինոփառատոնը, որ շարունակվում է մինչ այսօր: Սամվել Խաչիկյանը Ֆաջր միջազգային 14-րդ կինոփառատոնի փակման արարողության ընթացքում այսպես է արտահայտվել.«Բարև Ձեզ սիրելի հրավիրյալներ և արվեստագետներ՝ Արարչի սիրով տոգորված էակներ Ֆաջրի միջազգային կինոփառատոնը խոսում է ժամանակակից աշխարհում արվեստի ակտիվ դերակատարության մասին: Այն աշխարհում, որտեղ ճշմարտությունը արգելված պտուղ է և մարդկայնությունը մոռացված բառ: Փառատոնը արվեստի սիրահարների ներկայության մի նմուշ է, ազնիվ ու արվեստագետ մարդկանց, որ իրենց մաքուր և աստվածային էությունը ծառայեցնում են, որպեսզի մարդկայնության մաքուր ու ջինջ բույրը նվիրեն բոլոր արվեստասերներին և այս ճանապարհին ինչ տանջանքեր ու դժվարություններ ասես, որ չեն կրում: Եվ այս տանջանքների գինը կյանքով են վճարում, քանի որ ֆիլմը ֆիլմարտադրողի ստեղծագործությունը և նրա ներաշխարհի դրսևորումն է: Արվեստագետը եթե կարողանա մերձենալ Աստծուն, Նրա փառքով  կլուսավորվի և արժանավորություն ու զորություն կգտնի: Արվեստագետն այլ մարդկանց մեջ նմանում է թռչունների մեջ երգող սոխակին և գուցե էլ արտույտին: Արվեստագետը երկնայիններից ստանում ու ստացածը բաշխում է երկրայիններին հետևաբար նա պետք է ունենա հրեշտակներին ընդունելու կարողությունը, այն հրեշտակների, որ ներշնչանքի միջնորդն են: Նախ երկիր ենք եկել երկնքից, վերջում էլ երկրից պիտի մեկնենք երկինք, սա այն բանաստեղծություններից է, որ ես շատ եմ սիրում: Եթե թույլ տաք հիմա խոսքս ուզում եմ ուղղել արվեստագետներին: Ես շատ ավելի փոքր եմ, որ կամենամ խրատել ձեզ՝ մեծերիդ, բայց եկեք երդվենք, որ խավարի, ստի ու զրպարտության հովտում մեր արվեստը զարդարենք մաքրությամբ, ճշմարտախոսությամբ ու մարդկայնությամբ: Եվ ահա իմ վերջին խոսքը: Սրտումս ինչ-որ բան կա, որ նման է լույսի եղեգնուտի, լուսաբացի քնի և այնքան անհամբեր եմ, որ ուզում եմ վազել մինչև դաշտի վերջը և բարձրանամ լեռան կատարը...

Խաչիկյանի նկարած ֆիլմերը մելոդրամաներ են, պատերազմի և հանցագործությունների թեմաներով ֆիլմեր, երաժշտական, կատակերգական և սարսափ ժանրի գործեր: Խաչիկյանը իրանական ազգային կինոյին ձև և ոճ հաղորդեց: Սուղ ֆինանսական միջոցներ ունեցող ռեժիսորին ոմանք հայտարարում էին իրանական կինոյի փրկիչ, ոմանք էլ նրա գործերը համարում էին ընդօրինակումներ: Այսպես թե այնպես՝ նրան անկասկած ընդօրինակում էին ավելի ցածրակարգ ռեժիսորները և ոչ ոք չէր կարող հերքել այն փաստը, որ Խաչիկյանը իրանական կինոյի առաջատարներից էր:

Սամվել Խաչիկյանը իր կյանքի ու գործունեության ընթացքում արժանացել է բազում կինոմրցանակների և գնահատագրերի:

Նա կյանքին հրաժեշտ տվեց 2001թ. հոկտեմբերի 22-ին:

Պատրաստեց՝ Նորիկ Ղարաբեգյանը