Միլան Կունդերա | Երջանկությունը կրկնության ծարավն է
Մարդը ներկա ժամանակում ապրում է կապած աչքերով: Նրան վիճակված է միայն մտածել կամ կռահել, թե ինքն ապրում է: Եվ միայն ավելի ուշ, երբ նրա աչքերը բացվում են, երբ նա հետ է նայում անցյալին, գիտակցում է, թե ինչպես է ապրել, և ո՞րն էր իր կյանքի իմաստը:
«Երիտասարդ ժամանակ մարդն ընդունակ չէ ժամանակն ընկալել որպես շրջան, նա այն ընկալում է որպես ուղի, որը տանում է ուղիղ ճանապարհով դեպի նոր հորիզոններ, նա դեռևս հեռու է այն ըմբռնումից, որ իր կյանքն ընդամենը մեկ թեմա է ընդգրկում:
Այս աշխարհում ամեն ինչ ի սկզբանե ներված է, ու կնշանակի՝ ամեն ինչ աններելի կերպով թույլատրված է:
Արդյոք պարտավո՞ր է նա տառապել այն պատճառով, որ չի տառապում: Արդյոք պարտավո՞ր է նա կարոտ զգալ դեպի այն կարոտը, որը չի զգում: Եթե մեր կյանքի յուրաքանչյուր ակնթարթը անվերջ կրկնվեր, ապա մենք շղթայված կլինեինք հավերժությանը: Երևակայելը միայն ահավոր է:
Առողջ ոգուց հիմարության հոտ է գալիս:
Այս աշխարհում ամեն ինչ ի սկզբանե ներված է, ու կնշանակի՝ ամեն ինչ աններելի կերպով թույլատրված է:
Արդյոք պարտավո՞ր է նա տառապել այն պատճառով, որ չի տառապում: Արդյոք պարտավո՞ր է նա կարոտ զգալ դեպի այն կարոտը, որը չի զգում: Եթե մեր կյանքի յուրաքանչյուր ակնթարթը անվերջ կրկնվեր, ապա մենք շղթայված կլինեինք հավերժությանը: Երևակայելը միայն ահավոր է:
Առողջ ոգուց հիմարության հոտ է գալիս:
Մեզ տրված չէ իմանալ, թե ինչ պիտի ցանկանք. քանզի ապրում ենք մեն-մի կյանք ու չենք կարող համեմատել այն ոչ նախորդի հետ, ոչ հաջորդի ու ոչ էլ ուղղել այն:
Մենք երբեք չենք իմանա` ինչու և ինչով ենք վրդովեցնում մարդկանց, ինչով ենք սիրելի և ինչով` ծիծաղելի. մեր սեփական կերպարը մեծագույն գաղտնիք է մնում մեզ համար:
Երջանկությունը կրկնության ծարավն է:
Նպատակը, որ ունենում է մարդը, միշտ թաքնված է: Աղջիկը, որը երազում է ամուսնության մասին, անրջում է իրեն բոլորովին անծանոթ ու չճաշակած աշխարհի մասին: Երիտասարդը, որը երազում է փառքի մասին, չգիտի, թե ինչ է փառքը: Այն, ինչը մեր արարքներին իմաստ է հաղորդում, մեզ համար ամբողջությամբ անծանոթ է:
Մարդն ընդամենը իր կերպարի մարմնացումն է: Իրավացի չեն այն փիլիսոփաները, որոնք համարում են, թե մենք այն ենք, ինչ կանք իրականում: Մենք ապրում ենք մարդկանցով շրջապատված, ուստի այն ենք, ինչ մտածում են մեր մասին մարդիկ: Խորհել, թե ինչ են մտածում մեր մասին մարդիկ ու ձգտել հնարավորինս լինել համակրելի. այս մոտեցումը համարվում է կեղծավոր ու ձևական խաղ: Բայց մի՞թե կա որևէ ուղիղ կապ իմ պատկերացրած ես-ի ու մարդկանց պատկերացրածի միջև առանց աչքի միջնորդության:
Մարդը ներկա ժամանակում ապրում է կապած աչքերով: Նրան վիճակված է միայն մտածել կամ կռահել, թե ինքն ապրում է: Եվ միայն ավելի ուշ, երբ նրա աչքերը բացվում են, երբ նա հետ է նայում անցյալին, գիտակցում է, թե ինչպես է ապրել, և ո՞րն էր իր կյանքի իմաստը: Որքան ծանր է բեռը, այնքան մեր կյանքը մոտ է հողին, այնքան այն իրական ու ճշմարիտ է: Եվ հակառակը, բեռի բացարձակ բացակայությունը մարդուն դարձնում է օդից էլ թեթև: Երբ նա կախվում է օդից՝ հեռանալով գետնից, երկրային կեցությունից, դառնալով կիսաիրական, նրա գործողությունները այդ ժամանակ նույնքան ազատ են, որքան և իմաստազուրկ»:
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Անուշ Սարգսյանի
Աղբյուր՝ granish.org
Նմանատիպ Լուրեր
Ժոզե Սարամագո | Նոբելյան բանախոսություն
Այն մասին, թե հերոսներն ինչպես են արհեստ սովորեցնում հեղինակին
Դերենիկ Դեմիրճյանն ու կատուները
Իր «Վարդանանք» պատմավեպով հռչակված Դերենիկ Դեմիրճյանը հետաքրքրված է եղել կենդանիներով։ Նա մշտապես հոգ է տարել կենդանիների հանդեպ, հիացել բնության այս զարմանահրաշ արարածներով։
ԼՂ պատմությանն առնչվող հազվագյուտ վավերագրերն ու հնատիպ գրքերը տեղափոխվել են Մատենադարան
44-օրյա պատերազմի ժամանակ Մատենադարան-Գանձասար գիտամշակութային կենտրոնում ցուցադրվող ձեռագրերի կրկնօրինակները, Արցախի պատմությանն առնչվող հազվագյուտ վավերագրերն ու հնատիպ գրքերը տեղափոխվել են Մաշտոցյան Մատենադարան:
Հայկական քոչարին ներկայացվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի կենտրոնակայանում կայացած Մշակութային ժառանգության օրերին
ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն սեպտեմբերի 16-ին և 17-ին իր հարկի տակ տոնել է Մշակութային ժառանգության օրերը, որոնք այս տարի նվիրված էին «Ոչ նյութական մշակութային ժառանգության պաշտպանության մասին» ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի 2003թ. կոնվենցիայի 20-ամյակին։
Էդվարդ Ջրբաշյան
Այսօր՝ սեպտեմբերի 24-ին, հայ գրականագետ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1965), պրոֆեսոր (1967), ՀԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս (1982), ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1970), ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ (1956), Հայաստանի պետական մրցանակի կրկնակի դափնեկիր (1974, 1980) Էդվարդ Մկրտչի Ջրբաշյանը կդառնար 100 տարեկան։
ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության կոմիտեի նիստում քննարկվել է ԼՂ- ի մշակույթի և պատմության հուշարձանների հարցը
Սաուդյան Արաբիայի մայրաքաղաք Էր-Ռիադում սեպտեմբերի 10-25-ն անցկացվում է ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության կոմիտեի 45-րդ ընդլայնված նիստը:
