Նրան երգեր են նվիրել, փառաբանել հերոսությունը, նրանով հպարտանում են թե՛ հայերը, թե՛ իրանցիները, նրա մասին բարձր կարծիքի են ռուսները, իսկ Ավետիք Իսահակյանը գրել է. «Շապուհների ու հազկերտների, շահ-աբասների ու աղա-մամեդխանների ձիերի սմբակների տակ Հայաստանը մոխրի էր վերածվել։ Բայց այդ մոխրից հառնեց Եփրեմը` իր խիզախ մարտիկների հետ, որոնց նժույգները հաղթական անցան շապուհների ու շահ-աբասների մոխրի վրայով, որպեսզի վերածնվի խաղաղությունը, եղբայրությունը եւ հավասարությունը»։

 

Եփրեմ Դավթի Դավթյանը ծնվել է Բարսում գյուղում (այժմ՝ Ադրբեջանի Շամխորի շրջանում) 1868 թ.-ին։ 1880-ականների վերջին անցել է Արևմտյան Հայաստան, միացել Մուշում, Սասունում, Վանում, Էրզրումում և այլուր գործող հայդուկային խմբերին։ Սարգիս Կուկունյանի արշավանքին (1890) մասնակցելու համար ձերբակալվել է և խմբի շատ անդամների հետ մինչև քննության ավարտը պահվել է Անդրկովկասի տարբեր բանտերում: Այնուհետև 1892 թվականի մարտին շղթայակապ աքսորվել է Սիբիր, ապա՝ Սախալին։

 

 

 

 

1896-ին երկարատև ոդիսականից հետո աքսորից փախել է Թավրիզ, Իրանում մտել է դաշնակցության շարքերը։ 1897 թ. հուլիսի 25-ին, 252 ֆիդայիների հետ Նիկոլ Դումանի, Խանասորա Վարդանի և Հովսեփ Արղությանի գլխավորությամբ մասնակցել է Խանասորի արշավանքին, որը հարձակում էր Վանի Խանասոր գյուղում բնակվող քրդական Մազրիկ ցեղախմբի վրա:

 

 

1899 թվականից ուսուցչություն է արել Ղարադաղի Աղաղան գյուղում, շրջել ամբողջ Հյուսիսային Պարսկաստանում։ 1906-1907 թվականներին լինելով Իրանի Ռեշտ քաղաքի ուսումնարանի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ՝ մի շարք բարեփոխումներ է կատարել քաղաքի դպրոցներում։ Եփրեմ խանը զինվորագրվել է իրանական հակաֆեոդալական բուրժուական (սահմանադրական) հեղափոխությանը 1905—1911 թվականներին՝ դառնալով նրա ականավոր կազմակերպիչներից ու ղեկավարներից մեկը։ Թեհրանի գրավումից (1909 թ. հուլիսի 10) և շահի տապալումից հետո նշանակվել է Թեհրանի ոստիկանապետ։ Ի վերջո, նրան շնորհվել է Իրանի ժամանակավոր կառավարության զինված ուժերի գլխավոր, գերագույն հրամանատարի կոչում։ Իրանական պատմագրությունը նրան գնահատել է որպես ժամանակի առաջադեմ գործիչ, ժողովրդական հերոս և տաղանդավոր զորավար։

 

 

Քեռի, Եփրեմ խան, Խեչո

 

 

Եփրեմ խանը տվել է շուրջ 60 մեծ ու փոքր ճակատամարտ՝ ֆիդայիների ինտերնացիոնալ ջոկատներով և կազմակերպված զորքերով հաղթել հակահեղափոխական ու միապետական ուժերին։ Նա տիրապետել է հայերեն, պարսկերեն, անգլերեն, ռուսերեն, ֆրանսերեն, թուրքերեն լեզուներին։

 

1912 թվականի մայիսի 6-ին, զոհվել է Իրանի Համադանի շրջանի Սուրջե գյուղի մերձակայքում տեղի ունեցած կռվում։ Եփրեմի մարմինը հանգչում է Թեհրանի Հայկազյան (այժմ՝ Դավթյան) դպրոցի բակում։