Հայաստանի պետականությանը թիկունքից հարվածող ուժերից լավ բան չպիտի սպասել
Կարո Հակոբյան
Ժամանակ առ ժամանակ դեպքերի բերումով (այս անգամ ԱՄՆ կոնգրեսի ղեկավար Նանսի Փելոսիի և իր պատվիրակության Հայաստան այցելությունն է) Հայաստանյան և ընդհանրապես հայկական տիրույթում այսպես կոչված արևմտամետ և ռուսամետ երկու ծայրահեղ կողմերից էլ լսվում են երկինք բարձրացող աղաղակներ և ճվճվոցներ։ Նրանց խոսույթների մեջ իհարկե կան բացահայտող շատ ճշմարտություններ, սակայն ցավոք կուրորեն այս կամ այն կողմի նկատմամբ անվերապահ ստրկամիտ մոտեցումը, կամ հակառակը ,, կույր ատելությունը թույլ չի տալիս պայծառամտություն, լայնախոհություն և իրատեսական դատողություն։ Եվ վատը այն է, որ սրանք իրենց համարում են ամենագիտունը։
Պատմագիտության մեջ դժվար թե գտնեք մի դեպք ուր ծայրահեղությունները որևէ մի երկրին բերեն հարատև հաջոություններ և կայուն զարգացում։
Իսրայելը կարելի է համարել այն միակ երկիրը, ուր իր ներքին ռեսուրսների և ԱՄՆ֊ի անվերապահ աջակցությամբ հասել է հարաբերական հաջողությունների և զարգացման, բայց ոչ խաղաղության և ներդաշնակ համակեցության։ Մեր խնդիրը ավելի բարդ է ու ապագան անկանխատեսելի, չխորանամ հարցերի մեջ, բայց ավելացնեմ, որ հայկական շահերը պաշտպանելու համար հարկավոր է ԿԱՐՈՂԱՆԱԼ թշնամի երկու հարևանների դեմ միավորել հնարավոր մեծ ու փոքր գերտերություններին և տերություններին։ Դրա համար առաջին քայլը քաղաքական ուժերի ճնշող մեծամասնության մոտ պայքարի քաղաքակիրթ ձևերի և միմյանց նկատմամբ հանդուրժող քաղաքականության որդեգրումն է, իհարկե խոստովանեմ, որ այսպես կոչված պառլամենտական ընդդիմության շարքերը լրացնող և նույնիսկ պատերազմական դրության ժամանակ մեր քաջարի զինվորներին և մեր պետականությանը թիկունքից հարվածող ուժերից լավ բան չպիտի սպասել, ընդհակառակը հարկավոր է միշտ մնալ զգոն և պատրաստ դիմակայելու նրանց դավադրություններին։
Հայաստանի Հանրապետություն այցելող յուրաքանչյուր երկրի ներկայացուցիչ, որ ՀՀ֊ի նկատմամբ ունի, կամ ցուցաբերում է, բարյացակամ վերաբերմունք, նույնիսկ չեզոք դիրքորոշում' խելամտությունը պահանջում է ասել բարի է եկել Հայաստան։
Ես հավատում եմ մեր պետականության հարատևմանը և մեր ապագային։