-Ընտրություններին ընդառաջ երկու կարևոր դաշինք կա։ Դրանցից մեկն արդեն գործող իշխանության շուրջ է կազմավորված, իսկ երկրորդը՝ վեց կուսակցությունների միավորմամբ է ստեղծվել։ Այդ դաշինքը դեռևս չի հայտարարել, թե ով է լինելու նախագահի թեկնածու։ Լրագրողները հարցրեցին, թե Քեմալ Քըլըչդարօղլուն պատրա՞ստ է այդ պաշտոնը ստանձնել, իսկ նա պատասխանեց՝ այո՛, պատրաստ են։ Առայժմ միայն սա է։ Այս պահին պաշտոնապես հայտարարված չէ, թե Էրդողանի նախագահության դեմ ով պետք է մրցակցի։ Հավանական է, որ Ժողովրդահանրապետական կուսակցության նախագահը թեկնածու լինի, բայց պաշտոնապես հայտարարված չէ։

-Ընդհանրապես տարբերությունը հետևյալն է․ Էրդողանն ավելի բռնատիրական վարչաձև է սահմանել՝ նախագահական համակարգ, իսկ ընդդիմադիներն ուզում են դարձյալ խորհրդարանական համակարգին վերադառնալ ու այդ մենատիրական վարչաձևին վերջ տալ։ Գործադիր, օրենսդիր ու դատական մարմինները նախկինում իրարից անջատ էին գործում։ Այսօր, ներկա դրությամբ՝ այդ մենատիրական համակարգի մեջ, բոլորը հավաքված են Էրդողանի ձեռքի մեջ։ Այս ընդդիմադիր շարժումն ուզում է նախկին դրությունը հաստատել՝ այդ երեք համակարգերն իրարից զանազանել։ Դա ավելի ժողովրդավարության ձգտող միտում է։

Բայց  որպես քաղաքական հայացք, մանավանդ՝ հայ-թուրքական հարաբերությունների իմաստով, դժբախտաբար այս կուսացկությունն էլ շատ մեծ փոփոխություններ չի խոստանում։ Երկրի ժողովրդավարացման առումով խոստումներ ունի, բայց թուրք ազգայնական մտածողությունն այս խմբակի վրա էլ շատ մեծ ազդեցություն ունի։

-Այո՛, բավականին բարձր է դրա հավանականությունը։ Այսօր  նշվում է, որ երկար տարիներ ի վեր  Թուրքիայի առաջին կուսացկությունը Էրդողանի «Արդարություն և զարգացում» կուսակցությունը չէ, այլ ընդդիմադիրներն են։ Հետևաբար կան մեծ հույսեր, որ ընտրությունն իշխանափոխություն էլ պետք է բերի։Այսինքն՝ Էրդողանի շրջանն ավարտված է՝ կա նման սպասում ու ակնկալիք։

-Իմ համոզումն այդպիսին է։ Ընդդիմադիր դաշինքի մեջ էլ ազգայնական կուսացկություններ կան։ Հանրապետականներն էլ ներկայանում են իբրև սոցիալ-դեմոկրատ կուսակցություն, բայց դա այդքան էլ այդպես չէ, ազգայնականությունն ավելի շատ է գերակշռում։