Գյուղի ընտանիքները տեղափոխվել են տարբեր բնակավայրեր։ «Այսօր գյուղում կազմակերպել ենք մոմավառություն զորավարների պուրակում, ոչ թե հրաժեշտ տվեցինք մեր հող ու ջրին, այլ ասում ենք՝ մենք նորից հետ ենք վերադառնալու»,- ասաց համայնքի ղեկավարը։ Ներքին Սուս գյուղում, ինչպես Բերձորում ու Աղավնոյում, արդեն մի քանի օրն է՝ անջատված են էլեկտրականությունը, գազամատակարարումն ու կապի միջոցները։

Ներսիսյանի խոսքով՝ համայնքը նախկինում միավորում էր չորս գյուղ, ուներ 48 ընտանիք։ Գյուղերից երեքը 2020 թվականի պատերազմի հետևանքով մնացել էին Ադրբեջանի ենթակայության տակ, և միայն Ներքին Սուս գյուղն էր մնացել հայաբնակ։ «Եվ մինչև օգոստոսի 25-ը Ներքին Սուսն էլ կհանձնվի»,- հավելեց նա։

Ըստ համայնքի ղեկավարի՝ բնակիչներն անընդհատ ուզում են այրել իրենց տները, բայց ասում են՝ «քրտինք ենք թափել, քարը քարին ենք դրել, ո՞նց է հնարավոր մենք մեր աշխատանքը այրենք»։ Բայց գյուղի վարչական տարածքի դաշտերն այսօր այրվել են։

Մխիթար Ներսիսյանի խոսքով՝ Արցախի իշխանության ներկայացուցիչներն իրենց իրազեկել են, որ նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության հիման վրա ընդհանուր Քաշաթաղի շրջանն էր տրված Ադրբեջանին։ «Եվ մենք տեսանք այս վերջին լարվածությունը, որը նորից զոհեր ու վիրավորներ տվեցինք, Ալիևը սպառնում է պատերազմով»։

Ըստ համայնքի ղեկավարի՝ Բերձորը, Աղավնոն ու Սուսը հանձնվեցին, քանի որ հայ ժողովուրդը միասնական չէր։ «Ճիշտ է, վերջին օրերին մարդիկ համախմբվեցին, անհատներ էլ եկան օգնեցին, բայց եթե միասնական լինեինք, գուցե ինչ-որ բան փոխվեր։ Պատերազմում պարտված ենք, բայց ժողովուրդը չպետք է կոտրվի, դժվար է այսօր բառեր գտնելը, ամբողջ ժողովուրդն է նեղված, երկու տարվա ընթացքում արդեն երկրորդ ցավն ենք ապրում։ Անընդհատ մեր ուղեղը միայն այդ ուղղությամբ է աշխատում, թե ինչ կարելի է անել։ Մենք այսօր չունե՞նք դիվանագետներ, չունե՞նք գիտնականներ, որ գային մեր կողքին նստեին, խորհուրդ տային, միգուցե մի հայտարարի կգայինք, մի հարց կլուծվեր։ Այսօրվա դրությամբ իրոք մեր ժողովուրդը շատ խորհրդի կարիք ուներ՝ ի՞նչ անել»,- հավելեց նա։