Ու թե ո՞նց է հողը իր վրա այսքան երեսպաշտություն տանում, միայն Աստված գիտի»:

«ՉԻ». Այդպես լավ չի: Միանգամից մի հատ «Պատերազմ, թե խաղաղություն» վերնագրով հոդված գրեք ու մեզ խաղաղության կարևորության մասին բացատրեք: 

Բայց զգացի՞ք՝ ոնց աշխարհը շուռ եկավ: Հիմա մենք պատերազմի կուսակցության ներկայացուցիչներ ենք, ոչմիթիզականներ, ռևանշիստներ, սրանք էլ՝ խաղաղության քարոզիչներ: 

Մեզ խելք են սովորեցնում: Սրանք, որ արժանապատիվ խաղաղության բանակցություններն ու ծրագրերը Խորենացի փողոցում դավաճանություն էին համարում: Սրանք, որ խաղաղության մասին ցանկացած խոսք հող հանձնել էին համարում: 

Ու այսքանից հետո երեսպաշտությունից են խոսում: Հիմա դնես, ցույց տաս, թե ինչեր էին հոխորտում մինչև 2020-ի պատերազմը, հարցնես՝ տղա ջան, մի հատ ցույց տվեք, մինչև այս աղետալի պատերազմը քանի՞ անգամ եք խոսել խաղաղության անհրաժեշտության մասին:

Զգացի՞ք՝ ոնց շուռ եկավ աշխարհը: Նախկինները իրենց վերագրեցին 1990-ականների ռազմական հաջողությունները, սրանք էլ իրենց են վերագրում խաղաղությունը: Այսինքն մինչև հիմա դրա մասին խոսող չկար, իրենք եկան ու հասկացան, որ ճիշտը խաղաղությունն է: 

Խաղաղությունն ու խաղաղություն մուրալը տարբեր բաներ են. սա է, որ չեք հասկանում: 

ilur.am