Հայաստանում զգալի ուշադրության արժանացավ փաստը, որ ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի հայաստանյան պաշտոնական այցը անմիջապես հաջորդեց Թուրքիա կատարած նրա այցին, որտեղ այդ երկրի արտգործնախարար Չավուշօղլուի հետ Լավրովը քննարկել էր Ուկրաինային, Սիրիային, Հարավային Կովկասին և Ռուսաստանի ու Թուրքիայի ներգրավվածության այլ ռեգիոնների վերաբերող հարցեր: Այդ քննարկումներից ինչը, և ինչ տեսքով ու բովանդակությամբ է Լավրովը տեղափոխել Երևան, որտեղ բացի Հայաստանի քաղաքական ղեկավարության հետ հանդիպումներից ՌԴ արտգործնախարարը մասնակցելու է նաև ՀԱՊԿ արտգործնախարարների հավաքին, թերևս առավել նկատելի կարող է դառնալ ժամանակի ընթացքում: Այդ ամենին զուգահեռ, Հայաստանում նվազ ուշադրության է արժանացել այն, թե ինչ է արել Լավրովի հետ հանդիպումից հետո Չավուշօղլուն: Լավրովը նրա հետ հանդիպումից անմիջապես հետո իրականացնում է այցը Հայաստան, մինչդեռ Չավուշօղլուի աշխատանքային ժամանակացույցը Լավրով-Քալանթարյանի հետ հանդիպումից հետո շարունակել է առնչվել հայկական թեմաներին: Իսկ դա հետաքրքիր է: ՌԴ արտգործնախարարին ընդունելուց հետո, Չավուշօղլուն թվիթերյան հաղորդագրություն է տարածել այլ հանդիպման մասին: Իսկ խոսքը Թուրքիայի Հայոց պատրիարք Սահակ Մաշալյանին ու Վատիկանում Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի պաշտոնական ներկայացուցիչ Տեր Խաժակ արքեպիսկոպոս Պարսամյանին ընդունելու մասին է։ Իհարկե որևէ կերպ չենք կարող պնդել կամ անգամ եզրակացնել, որ ՌԴ արտգործնախարարի հետ հանդիպումից հետո Չավուշօղլուի այդ հանդիպումը ուղիղ շարունակություն է: Ի վերջո, ծովափնյա հյուրանոցատեր Թուրքիայի արտգործնախարարը Լավրովից հետո ոչ թե արձակուրդ էր գնալու, այլ շարունակելու էր աշխատել: Այդուհանդերձ, հայ բարձրաստիճան հոգևորականների հետ նրա հանդիպումը իրապես ուշագրավ է, հատկապես Վատիկանում Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի պաշտոնական ներկայացուցչի մասնակցությամբ: Անկարա՞ն է Հայ Առաքելական եկեղեցու որևէ օժանդակություն ակնկալում Վատիկանի հետ հարաբերությունների առնչությամբ, կամ փորձում ձևավորել Վատիկանի որոշակի վերաբերմունք, թե՞ Հայ Առաքելական եկեղեցին փորձում է Վատիկանի հանգամանքը ներգրավելով որոշակի հարցեր պարզաբանել և լուծումներ փնտրել Թուրքիայի հետ, կապված այնտեղ հայկական կրոնական ժառանգության հետ: Թե օրակարգում կարող էր լինել շատ ավելի «առօրեական» քաղաքական հարց, մասնավորապես հայ-թուրքական կարգավորման գործընթացի առնչությամբ, հաշվի առնելով դրա շուրջ ձևավորվող բավականին բազմաշերտ հանգույցը: Մասնավորապես, բացի այն, որ այդ գործընթացի հանդեպ իր հետաքրքրության մասին հայտարարել է Մոսկվան, անկասկած ձգտելով պահել այն իր համար կառավարելիության դաշտում, ակնառու է նաև Եվրոպայի որոշակի նախաձեռնողականությունն այդ հարցում: ԵՄ Հարավային Կովկասի հարցերի հատուկ ներկայացուցիչ Կլաարը ժամանել էր Երևան, որտեղ հանդիպել էր թե վարչապետի ու արտգործնախարարի, ու թե հայ-թուրքական կարգավորման գործընթացում Հայաստանի հատուկ բանագնացի հետ: Իսկ Երևան այցից հետո Տոյվո Կլաարը մի քանի օր անց այցելել է Թուրքիա և հանդիպումներ ունեցել տեղի պաշտոնական շրջանակների հետ: Հատվում կամ «խաչվում» են Չավուշօղլուի և հայ բարձրաստիճան հոգևորականների հանդիպման որևէ կետում Տոյվո Կլաարի և Լավրովի այցերը: Այդ հարցին պատասխանելը իհարկե դժվար է, թեև անկասկած է, որ կան այդպիսի հատման կամ «խաչումի» մի շարք նախադրյալներ: Հեղինակ՝ ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ 1in.am