Պույլտ
Համազգային նշմարներ
Կոլյա Տեր Հովհաննիսյան
«Պույլտ»
Ազգային բեղուն գործունեութեամբ զբաղվող ընկերոջս կինը պատմում էր.
«Մի օր ամուսնուս հետ միասին նստած թեյ էինք խմում ու դիտում Հանրային Հեռուստատեսության՝ մեր հայեցակետով հակադաստիարակչական բնույթ կրող հաղորդումներից մեկը: Թեման դարձյալ կանանց նկատմամբ հայաստանցի տղամարդկանց բռնության, գերակայության և ընտանեկան հարկից ներս՝ կնոջ երկրորդական դերի մասին էր: Գոնե տղամարդը մի բանի նմաներ՝ կարճահասակ, վանող արտաքինով, հարբեցող, որին նայելիս մարդու սիրտը խառնում էր... Իսկ կինը, իրոք, բարեհամբույր, կարեկցանքի արժանի, դեմքի վրա՝ ծեծի հետևանքով՝ կապտուկներ: Արծարծված ինտիմ նյութին միանգամայն անհարիր՝ պատանի հանդիսատեսն էլ տղամարդու կողմն էր պահում. «Հարս է գնացել, պիտի տանի, պրծավ-գնաց, չգնար», սա էր ընդհանուր մոտեցումը:
Զգում էի, որ ամուսինս ինքն իրեն «ուտում է»: Մի կողմից ուրախանում էի, որ տղամարդ լինելով հանդերձ՝ազդված խեղճ կնոջ նվաստացումից, տրամադրված է հօգուտ կանանց, մի կողմից էլ անհանգստանում էի նրա կարմրած դեմքն ու զսպված բարկությունը տեսնելով: Մի երկու անգամ, ատամների արանքից ինչ-որ ռեպլիկներ ուղարկեց անկանխակալ ձևացող հաղորդավարի հասցեին: Ապա բարկացած բարձրացավ տեղից և ընկալուչը վերցնելով՝ հավաքեց Հ1-ի համարը: Կապը հաստատվեց շատ արագ:
Ամուսինս, ինչպես ասում են, աչքերը փակեց՝ բերանը բացեց: Խոսում է գրական հայերենով, ո՜նց է խոսում, առանց դադարի, քննադատում է անխնա, չի թողնում, որ դիմացինը մի բան ասի: Բարեբախտաբար, գնալով սիրտը թեթևացավ, խաղաղվեց, անցավ խրատական տոնի: Հիմա էլ շեշտում է այն հանգամանքը, որ Հ1-ը դիտում են Սփյուռքում, ամբողջ աշխարհում, նույնիսկ օտարները: Մարդիկ ի՞նչ կմտածեն, նման բարոյազուրկ նախագծերը չե՞ն խաթարի արդյոք գալիք սերունդների նկարագիրը, մինչև ե՞րբ պիտի խթանել հնուց մնացած ժամանակավրեպ ավանդույթները և այլն, և այլն: Հետո, հանկարծ, միանգամից լռեց, շփոթված մի բան ասաց ու ընկալուչը վայր դրեց.
-Հը, ի՞նչ եղավ,- հարցրեցի սրտատրոփ:
Ամուսինս շվարած դեմքով, քրտնած ինձ էր նայում.
-Ոչինչ,-քրթմնջաց նա,- բան չասաց, լուռ լսեց մինչև վերջ ու հետո հարցրեց. «մի՞թե պույլտ չունես»:
-Պույլտ ի՞նչ է:
-Դե, երևի էդ թելեվիզիոնի հեռակառավարման զահրումարը:
-Դու ի՞նչ ասացիր:
-Ասացի՝ իհարկե, կա:
-Հետո՞:
-Ասաց. «Դե ինչ, վերցնում ես պույլտը, սեղմում ես կոճակը, փոխում՝ ալիքը»:
Նմանատիպ Լուրեր
